Πιανίστας-Συνθέτης

Σ’ ένα μπαρ ζητούσαν πιανίστα κι εμφανίστηκε ένας τύπος, που έπαιξε ένα δικό του κομμάτι σε στυλ μπλουζ.
«Πολύ ωραίο. Πως λέγεται το τραγούδι σου;», ρώτησε, ο ιδιοκτήτης.
«Του μουνιού σου το γλωσσίδι μου ‘ριξε κλωτσιά στ’ αρχίδι.»
«Εμμ!.. Χμ... Για παίξε μου άλλο ένα, πιο χαρούμενο.»
Ο τύπος πλακώθηκε και του ‘παιξε ένα σε στυλ ροκ εν ρολ.
«Εκπληκτικό!.. Μπράβο, ρε φίλε. Γράφεις και παίζεις πολύ ωραία μουσική. Πώς λέγεται αυτό το τραγούδι;»
«Σε γαμώ και κλάνεις, και παιδιά δεν κάνεις.»
«Κοίτα φίλε. Είσαι καλός και σε προσλαμβάνω. Μόνο δεν θέλω να λες τους τίτλους των τραγουδιών.»
Η συμφωνία έκλεισε και το βράδυ ο συνθέτης ξετρέλανε τον κόσμο. Κάποια στιγμή στο διάλειμμα πήγε στην τουαλέτα. Βγαίνοντας, πέφτει επάνω στον μπάρμαν που του λέει.
«Φίλε, είσαι σπουδαίος. Μα για κοίτα… το φερμουάρ σου είναι ανοιχτό και φαίνονται τ’ αρχίδια σου, το ξέρεις;»
«Και βέβαια... Αφού εγώ το έγραψα!..»