Ιδιοτροπίες

Πάει ένας, καθ’ όλα σοβαρός τύπος, σ’ ένα εστιατόριο και παραγγέλνει.
-Παρακαλώ, φέρτε μου μια μερίδα σκατά.
-Μα, κύριε…
-Και κοίτα, όσο πιο γρήγορα μπορείς, γιατί βιάζομαι.
Πάει το γκαρσόν μέσα στα μαγειρεία.
-Αφεντικό, ένας τύπος εκεί πέρα παρήγγειλε σκατά. Τι να κάνω;
-Ρωτάς τι να κάνεις; Πάρε ένα πιάτο, χέσε μέσα και πήγαινέ του τα.
Του σερβίρει λοιπόν το γκαρσόν τα φρέσκα σκατά κι ο τύπος τα πλακώνει και τα τρώει στο πιτς φυτίλι. Πληρώνει, αφήνει και πουρμπουάρ και φεύγει.
Την άλλη μέρα, την ίδια ώρα ξαναεμφανίζεται ο ίδιος τύπος και ξανατρώει σκατά. Το ίδιο βιολί συνεχίστηκε για πολύ καιρό και στο εστιατόριο έγινε πια ρουτίνα, και μάλιστα για την ταχύτερη και καλύτερη εξυπηρέτηση του πελάτη τους ετοίμαζαν από πριν σκατά διαφόρων ειδών και πυκνοτήτων, για πρώτο, δεύτερο και τρίτο πιάτο.
Μια μέρα, μόλις το γκαρσόν άφησε την παραγγελία με τα σκατά κι έκανε να φύγει, τον φωνάζει ο πελάτης.
«Έλα, έλα πάρτα απ’ εδώ όλα… σιχάθηκα!..»
«Μα κύριε, τώρα ξαφνικά σιχαθήκατε; Εδώ κι ένα μήνα τρώτε τα σκατά μας κι είστε πάντα ευχαριστημένος..»
«Πάρτα, πάρτα, σιχάθηκα σου λέω!... Βρήκα μια τρίχα μέσα στο πιάτο!..»