Κατατάχτηκε κάποιος καινούργιος στη λεγεώνα των ξένων, Σωματαράς με κοντοκουρεμένο μαλλί. Στη γραμματεία υπήρχε συνωστισμός, περίμενε αρκετά στην ουρά και τελικά τον γράψανε στα κατάστιχα. Του δώσανε διάφορα προσωπικά είδη και του 'καναν μια πρώτη κατατόπιση σχετικά με το στρατόπεδο, τις υποχρεώσεις του και τις αμοιβές στην τριετή θητεία του.
"Από γυναίκες τι κάνουμε;", πρόλαβε και ρώτησε ο νέος λεγεωνάριος, βγαίνοντας από το γραφείο.
"Να εκεί πέρα είναι ο στάβλος με τις καμήλες." του είπε ο γραφιάς, αρχίζοντας την εγγραφή του επόμενου λεγεωνάριου.
….Πέρασαν τα τρία χρόνια, μπαρουτοκαπνίστηκε ο λεγεωνάριός μας, γλίτωσε καμιά δεκαριά φορές από βέβαιο θάνατο, κι άλλες τόσες τραυματίστηκε, και τελικά έφτασε η μέρα να παραδώσει τα προσωπικά είδη στη γραμματεία και να πάρει το πολυπόθητο εφάπαξ, για να γυρίσει στην πατρίδα του.
"Τι έγινε φεύγουμε; Πώς τα πέρασες; Έμεινες ευχαριστημένος; Άξιζε τον κόπο;" Τον βομβάρδιζε με ερωτήσεις ο γραμματέας καθώς του ετοίμαζε το απολυτήριο και του μετρούσε τα λεφτά της αμοιβής του.
"Από γυναίκες πώς την έβγαλες;" ρώτησε στο τέλος ο γραμματέας.
"Μα πήγαινα στις καμήλες, όπως μου είχες πει."
"Καλά, μαλάκας είσαι; Πηδούσες τις καμήλες; Εγώ σου είπα να τις χρησιμοποιείς για να πηγαίνεις στο χωριό, που έχει γυναίκες!..."
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου