Πινέζες

Πάει ένας τύπος σ’ ένα περίπτερο και λέει στον περιπτερά. «Έχετε πινέζες;»
«Βεβαίως. Πόσα κουτιά θέλετε;», του απαντά αυτός. «Εσύ, πόσα έχεις;». Παραξενεύεται ο περιπτεράς, μα ψάχνει στα κουτιά του και τα μετρά. «Θα είναι καμιά εικοσπενταριά.». «Λίγα είναι… μήπως ξέρετε που μπορώ να βρω περισσότερα;» «Τι να σου πω. Θα πρέπει να πάτε σε κανένα μεγάλο σούπερ μάρκετ.»
Τον ευχαριστεί ο τύπος και φεύγει. Βρίσκει ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ, κι αφού πάει στον ανάλογο πάγκο με τις πινέζες και τις βρίσκει λίγες, συζητά με τον υπεύθυνο του τμήματος, ο οποίος του προτείνει να πάει στο εργοστάσιο, για να βρει μεγαλύτερες ποσότητες.
«Το μεγαλύτερο εργοστάσιο βρίσκεται στο εξηκοστό έβδομο χιλιόμετρο της Εθνικής οδού.»
Τον ευχαριστεί ο τύπος και παίρνει το αμάξι του και πάει στο εργοστάσιο, όπου τον υποδέχεται ο υπεύθυνος πωλήσεων.
«Παρακαλώ, τι θέλετε;»
«Έχετε πολλές πινέζες;»
«Όσες θέλετε… αλλά για τι ποσότητα μιλάμε;»
«Βρε, πόσες διαθέτετε εσείς;»
«Ελάτε μαζί μου στην αποθήκη, για να μάθουμε.»
Ο υπάλληλος τον πηγαίνει σε μια αποθήκη που είχε ένα χιλιόμετρο μήκος κι άλλο τόσο φάρδος, και τα ράφια δεξιά κι αριστερά φουλ κιβώτια, γεμάτα με πινέζες.
«Ορίστε, εδώ είμαστε, λοιπόν;»
Ο τύπος αφού κοίταξε αχόρταγα για κάμποση ώρα τα ράφια, μίλησε…
«Πω… πω!... πινέζες!........»