Διάλειμμα με πολύ γέλιο!..

Υπήρχε λόγος

Ήρθε στην πόλη ένας πολυδιαφημισμένος θίασος, και το βράδυ από νωρίς το θέατρο είχε γεμίσει. Όταν χτύπησαν οι καμπάνες της έναρξης όλοι κάθισαν στις θέσεις τους κι έπεσε απόλυτη σιωπή. Έσβησαν τα φώτα της αίθουσας κι άρχισε η μουσική, ενώ οι βαριές κουρτίνες άνοιγαν αργά-αργά κι άφηνε να φανεί το σκηνικό. Ένα σπιτάκι μ’ ένα παράθυρο, που πίσω απ’ τις κλειστές γρίλιες ήταν φωτισμένο. Μια ψιλή βροχή που έπεφτε σταθερά και ο πρασινομπλέ υποφωτισμός δημιουργούσε μια πρωτόγνωρη υποβλητική ατμόσφαιρα. Αυτό συνέχισε για αρκετά λεπτά κι η αγωνία κορυφωνόταν. Οι θεατές περίμεναν με αγωνία να δουν τη συνέχεια, αλλά το ίδιο σκηνικό συνέχιζε χωρίς να εμφανίζεται κάποιος ηθοποιός. Μετά από μισή ώρα ο κόσμος άρχισε να δυσανασχετεί. Στην αρχή ακούγονταν κάποιοι ψίθυροι και κουβέντες και στη συνέχεια κάποιες φωνές. Στο τέλος κάποιος φώναξε δυνατά και μαζί του πολλοί άλλοι.
-Έï, τι γίνεται, πότε θα αρχίσετε;
Οπότε ανοίγουν οι γρίλιες κι από το φωτισμένο παράθυρο βγαίνει το κεφάλι ενός ηθοποιού.
-Μα δεν βλέπετε; Με τέτοιο καιρό, πώς να παίξεις;

Πήγε κι έδεσε...